Η στήλη VERSUS φιλοξενεί διαξιφισμούς μεταξύ αποσταγμάτων, εκ των οποίων το ένα είναι πάντοτε το gin. Αυτή τη φορά, σημειώνουμε διαφορές και ομοιότητες ανάμεσα στο τζιν και το ρούμι.
Αν σας έλεγαν να διαλέξετε μόνο μια χώρα, για να επισκεφθείτε, στην προσπάθειά σας να «εξερευνήσετε» το παρελθόν του ρουμιού, πιθανότατα αυτή να ήταν η Κούβα. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι οι λέξεις Τζαμάικα, Μαρτινίκα, Δομινικανή Δημοκρατία, Πουέρτο Ρίκο, Τρινιντατ, Μπαρμπέιντος, Γουιάνα και Αγία Λουκία, σας φέρνουν, επίσης, στο νου –εκτός από ρυθμούς σάλσα- το θρυλικό ποτό, το ρούμι. Παρομοίως, παρότι το τζιν, έχει ταυτιστεί με τους Λονδρέζους, οι Ολλανδοί και οι Ισπανοί, αποτελούν, εξίσου, μέρος της κουλτούρας αλλά και της ιστορίας του “juniper spirit”.
Παραλληλίζοντας, με άξονα τον χρόνο, τις πρωταγωνιστικές ύλες για το ρούμι και το τζιν, οι ιστορικοί αναφέρουν ότι: πριν ακόμα από την εποχή, που ο Χριστόφορος Κολόμβος, ανακάλυψε τις Αντίλλες και εισήγαγε το ζαχαροκάλαμο (1493), ο Ολλανδός ποιητής Jacob van Maerlant, στο έργο του «Ανθοφορία της Φύσης» (1269), έδινε έμφαση στις ευεργετικές –για τον άνθρωπο- ιδιότητες των juniper berries, όταν εμβαπτίζονται και βράζονται σε κρασί.
Βεβαίως, θα πρέπει να κάνουμε σαφές, στο σημείο αυτό, ότι όταν μιλάμε για πρώτη ύλη στο ρούμι, εννοούμε το ζαχαρακόλαμο, του οποίου ο χυμός υφίσταται αλκοολική ζύμωση. Έπειτα, το ζυμωμένο προϊόν εισάγεται στον αποστακτήρα για να ακολουθήσει η απόσταξη. Από την άλλη, ο καρπός αρκεύθου δεν υφίσταται ζύμωση. Οι καρποί όμως προστίθενται μέσα στον αποστακτήρα, καθώς εμβαπτίζονται, βράζουν και –μαζί με επιπλέον βοτανικά στερεά- δανείζουν τις αρωματικές τους αρετές στο, μέχρι προηγουμένως, αδιάφορο άχρωμο, άοσμο και υψηλά αλκοολικό υγρό.
Οι θάλασσες και τα πλοία, μαζί με τους ναύτες και τους αξιωματούχους τους, πλαισιώνονταν πάντοτε από ιστορίες με γενναίες ποσότητες από ρούμι και τζιν. Ποιός μπορεί να σκεφτεί έναν πειρατή χωρίς μπουκάλι ρούμι, ή έναν αξιωματούχο του Βασιλικού Ναυτικού χωρίς να απολαμβάνει το (πολυτελές) τζιν; Θυμηθείτε, ότι οι ναύτες που αραίωναν το ρούμι με χυμό λεμόνι και ζάχαρη, έπιναν ένα πρώτης τάξης κοκτέιλ, που τους προστάτευε από το σκορβούτο. Ήταν το Grog. Παρομοίως, θα έχετε ίσως ακούσει για το Dutch Courage, σύμφωνα με το οποίο, οι θαλασσοπόροι του Βασιλικού Ναυτικού (Royal Navy) έπαιρναν θάρρος για την αντιμετώπιση του εχθρού πίνοντας τζιν.
Επιπρόσθετα, το ρούμι με το τζιν, είναι τα μοναδικά ποτά που, εξαιτίας της ενσωμάτωσής τους στη ζωή των ναυτικών, κυκλοφόρησαν (και κυκλοφορούν) σε επιπλέον «εκδόσεις» που ονομάζονται “Navy Strength”, λόγω της υψηλής τους περιεκτικότητας σε αλκοόλ (πάνω από 57% abv).
Δεν πρέπει να παραλείψουμε, ωστόσο, να αναφέρουμε ότι, τόσο το τζιν όσο και το το ρούμι, πρέπει -βάση νόμου- να έχουν ελάχιστη περιεκτικότητα σε αλκοόλ 37,5%.
Για το Gin, το «αλκοόλ βάσης» μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε πρώτη ύλη (σιτηρά, σταφύλια, πατάτα κλπ), αλλά συνήθως είναι το ουδέτερο απόσταγμα σιτηρών (neutral grain spirit) αυτό που χρησιμοποιείται. Στο ρούμι τα πράγματα είναι πολύ πιο συγκεκριμένα, καθώς η πρώτη ύλη θα πρέπει να προέρχεται από το ζαχαροκάλαμο, είτε από το χυμό του ή (συνηθέστερα) από μελάσα.
Γνωστός και ως Gin Guru, είναι ο δημιουργός του huntingspirits.tv. Υπήρξε bartender από το 2000 ως το 2014. Το 2010 κατέλαβε την 6η θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό του G’Vine Gin και από τότε εξειδικεύεται στο Gin.
Έχει διατελέσει κριτής σε δεκάδες διαγωνισμούς cocktail στην Ελλάδα, αλλά και στην Ibiza και την Κύπρο. Το 2011 επιλέχθηκε για τη συμμετοχή του στο project του ούζου “Πλωμάρι” και το 2014 εκπροσώπησε την Ελλάδα για το Campari Worldwide Negroni Project.
Από το 2009 γράφει για το αλκοόλ και τα κοκτέιλ. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε free press, στο FINE Drinking Magazine, στο “Bars and Coffee Magazine” και στο beer & bar magazine.