Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, δοκιμάζουμε το ελληνικό λικέρ ελιάς Dinapoja, που όλο και με κάποιον τρόπο θα σας εμπνεύσει να το σερβίρετε.
(φωτογραφία: Βαγγέλης Πατσιαλός)
Η οικοτεχνία Dinapoja ξεκίνησε από ένα χόμπι: φίλοι και γείτονες προσέφεραν τα φρούτα από τους κήπους τους την ίδια στιγμή που το φυσικό περιβάλλον της Κρήτης “χάριζε” πληθώρα αρωματικών βοτάνων και ανθών για επεξεργασία. Τα προϊόντα Dinapoja, τα παρακολουθώ εδώ και αρκετό καιρό και η αλήθεια είναι πως μοιάζει σχεδόν απίθανο να αφήσουν αδιάφορο τον μέσο καταναλωτή που τα δοκιμάζει για πρώτη φορά, ή έναν άνθρωπο που τα δέχεται ως σουβενίρ από την Κρήτη. Η γεύση των σιροπιών και των λικέρ είναι ικανή να ενθουσιάσει και το πλέον απαιτητικό κοινό, δηλαδή ανθρώπους που δεν περιορίζονται να δοκιμάζουν μόνο χειροποίητα ή παραδοσιακά προϊόντα. Όμως, το πλέον δύσκολο κομμάτι σε ότι αφορά παρόμοια εγχειρήματα, από μικρούς παραγωγούς, έγκειται στην προσπάθειά τους να “συγκινήσουν” τους σύγχρονους μπάρμεν, ώστε να αποκτήσουν μια θέση στο backbar και κατ’ επέκταση σε συνταγές cocktail. Ωστόσο, η κυρία Ντιναπόγια φαίνεται να τα καταφέρνει πολύ καλά, καθώς η γκάμα των προϊόντων της έρχεται ακριβώς να γεμίσει εκείνο το μικρό κενό που -φαίνεται πως- υπήρχε.
Από τα διάφορα προϊόντα που μας έστειλε και δοκιμάσαμε, με προκάλεσε περισσότερο το λικέρ ελιάς και αυτό, επειδή λειτουργούσε περίφημα σε διάφορα τεστ ανάμιξης με άλλα καλούδια. Αυτό το λικέρ ελιάς, περιέχει τσικουδιά, βιολογικές ελιές, φύλλα ελιάς, βότανα και βρώσιμα άνθη. Ο συνδυασμός των συστατικών αυτών, καθορίζουν την γεύση και τον κρητικό χαρακτήρα του λικέρ, το οποίο αποκτά την ελαφριά πικρή γεύση ενός bitter digestif liquer (όπως σας έλεγα και εδώ). Η παραγωγός, το προτείνει ως χωνευτικό μόνο του ή ως απεριτίφ με λεμόνι, όπως επίσης και για το ντρέσινγκ μεσογειακής σαλάτας. Εγώ πάλι έχω ετοιμάσει μια συνταγή που θα την μοιραστώ μαζί σας μόλις ετοιμαστούν οι φωτογραφίες! Ως τότε, θυμηθείτε το πετυχημένο κοκτέιλ του Αργύρη Βενιαμίν διακοσμημένο με ζάχαρη Dinapoja.