Bee's Knees

Η έκφραση “the bee’s knees” χρησιμοποιούνταν στην Αμερική του 1920, για να περιγράψει κάτι πραγματικά “cool”, ακριβώς όπως είναι και το ομώνυμο κοκτέιλ.

Κατά τη διάρκεια της αμερικάνικης ποτοαπαγόρευσης (1920-1933), το μέλι και ο χυμός λεμονιού αποτελούσαν έξυπνες προσθήκες κάλυψης των κακής ποιότητας και παράνομων gin της εποχής. Η δε έκφραση “the bee’s knees” χρησιμοποιούνταν την ίδια εποχή, για να περιγράψει κάτι πραγματικά “cool”.

Την πρώτη φορά που έφτιαξα ένα Bee’s Knees, είχα μια ανησυχία για την αντίδραση του ανθρώπου που θα το έπινε. Δεν φοβόμουν μήπως δεν το έφτιαχνα σωστά. Άλλωστε είναι ένα πολύ απλό κοκτέιλ. Φοβόμουν, κυρίως επειδή δεν είχα ξανα-σερβίρει την κοπέλα που -από μόνη της και γεμάτη αποφασιστικότητα- μου το παρήγγειλε. Το είχε άραγε ξαναδοκιμάσει; Και πού; Σε ποιο bar; Μήπως κάποιος γνωστός της bartender την είχε πείσει ότι πίνεται frozen; Ή με καλαμάκι; Πόσο γλυκό; Σε τι ποτήρι; Και με τι gin; Σταμάτησα να προβληματίζομαι και αποφάσισα να ακολουθήσω, απλώς, την συνταγή. Μιας και το gin είναι το μοναδικό αλκοολούχο συστατικό του Bee’s Knees, διάλεξα μια μάρκα με περισσότερους από 43% αλκοολικούς βαθμούς, καλά ενσωματωμένο αλκοόλ και ξηρό αλλά πολύπλοκο βοτανικό χαρακτήρα. Πρόσθεσα το σιρόπι μελιού και έστυψα επί τόπου μισό λεμόνι. Χρησιμοποίησα τις μεζούρες μου με ακρίβεια, καθώς δεν ήθελα να κατηγορηθώ για κάτι που δεν πήγε καλά στην συνταγή. Αφού χτύπησα το shaker με πολύ πάγο δοκίμασα μια μικρή γουλιά από το ποτό και φρόντισα να φανεί ότι ήμουν πολύ ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα. Άνοιξα τον καταψύκτη και πήρα ένα παγωμένο ποτήρι στο οποίο σέρβιρα, αμέσως, το περιεχόμενο του shaker. Άφησα στην επιφάνεια του ποτού μια αποξηραμένη ροδέλα λεμονιού. Μετακίνησα προσεκτικά ένα σουβέρ μπροστά από την κοπέλα και ακούμπησα πάνω του το cocktail. Απομακρύνθηκα καθώς μου έλεγε “Ευχαριστώ πολύ”. Προσποιήθηκα ότι είχα την προσοχή μου στραμμένη στην επόμενη παραγγελία, αλλά στην πραγματικότητα κρυφοκοιτούσα, προσμονώντας την αντίδρασή της, μετά την πρώτη γουλιά. Νομίζω έκανε ένα θετικό σχόλιο για τη γαρνιτούρα, που την άγγιξε με το δάχτυλό της. Ήπιε μια μικρή γουλιά, διστακτικά. Πλησίασε το ποτήρι στα χείλια της και ήπιε άλλη μια ρουφηξιά. Πιο μεγάλη αυτή τη φορά. Ανασήκωσε τα φρύδια της προς το μέρος του φίλου της. Φάνηκε να το ευχαριστιέται και εκείνος· και ας έπινε σκέτο ρούμι.

Τρία συστατικά είναι αρκετά για να φτιάξετε ένα πετυχημένο κοκτέιλ, αλλά θέλει και κάτι ακόμα για να δημιουργήσετε μια εμπειρία. Αν καταφέρνετε να το πετυχαίνετε με αυτές τις απλές συνταγές, τότε είσαστε σίγουρα σε καλό δρόμο. Τι άλλο; Μα ναι, η συνταγή:

Bee’s Knees

60 ml Ford’s Gin (45% abv)
30 ml σιρόπι μελιού (2 μέρη μέλι, 1 μέρος νερό)
25 ml φυσικός χυμός λεμονιού

Προσθέστε όλα τα υλικά μαζί με πάγο σε ένα shaker. Διπλο-σουρώστε (fine strain) σε παγωμένο ποτήρι cocktail. Γαρνίρετε με μια ροδέλα ή μια φλούδα (peel) λεμονιού. Πειραματιστείτε με καλής ποιότητας μέλια, μέχρι να βρείτε το ιδανικό για το bee’s knees. Το μέλι ελάτης και τα καλά ανθόμελα ταιριάζουν πολύ.