Τι σκέφτομαι, ε; Όταν είσαι σε μια τέτοια φάση, η αλήθεια είναι πως από το μυαλό σου περνούν χιλιάδες πράγματα. Από τα πιο ασήμαντα, ως και θέματα που απαιτούν να πάρεις αποφάσεις ζωής. Νομίζω πως αν το δούμε πιο ψύχραιμα, το χρειαζόμασταν ένα – έστω και βίαιο – pause στην καθημερινότητα, που μας είχε απορροφήσει και στους περισσότερους είχε στερήσει και τη δημιουργικότητά τους. Αυτό που γεμίζει το δικό μου μυαλό είναι οι κόρες μου. Σκέφτομαι πως πρέπει να κλειδώσω τα άγχη σε μια σκοτεινή γωνιά και να φροντίσω να ευχαριστηθώ τα κορίτσια μου, την οικογένειά μου, όσο το δυνατόν περισσότερο, διότι δεν ξέρω πότε θα έχω ξανά τη δυνατότητα να περάσω τόσο χρόνο μαζί τους.
Δεν μου αρέσει η λέξη συνάδελφοι, ή υπάλληλοι. Είναι φίλοι, είναι συνεργάτες, είναι συνοδοιπόροι, είναι οι άνθρωποι που περνάμε τις μέρες μας και τις νύχτες μας μαζί πίσω από μια μπάρα. Και τώρα σκέφτονται πως ν’ αξιοποιήσουν αυτή την αδράνεια παρουσιάζοντας κάτι φρέσκο, ζωντανό κι όμορφο μετά το τέλος της καραντίνας. Οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν γιατί μιλάω συνέχεια, μιλάω δυνατά, λέω ιστορίες, εξηγώ την ιστορία πίσω από τα ποτά, τα συστατικά, τη γέννησή τους, τη διαδρομή τους. Αυτό που θέλω να τους πω, λοιπόν, είναι πως τώρα θα τους μιλάω ακόμα πιο πολύ κι ακόμα πιο δυνατά γιατί μου έλειψαν. Όλο αυτό το διάστημα, άλλωστε, συζητάω κυρίως για την Έλσα από το Frozen…
Γιάννης Μπάκος
Bar Manager @ Tribeca Food & Cocktail Bar (Θεσσαλονίκη)
