Απρίλης…
Ένας μήνας υπόσχεση, ένας μήνας που δημιουργεί μέσα μου το πιο όμορφο συναίσθημα, αυτό της προσμονής. Προσμονή για εμένα είναι εκείνο το γεμάτο αισιοδοξία συναίσθημα που προκαλούν οι σκέψεις, τα σχέδια και τα όνειρα στον επικείμενο ερχομό ενός ευχάριστου γεγονότος. Προσμένω τις μέρες και τα βράδια που χαρίζει αυτή η εποχή, την μοναδικότητα της φύσης, τις μυρωδιές, τον ήλιο, τον καφέ και το ποτό με θέα. Ετούτος ο Απρίλης όμως διαφέρει πρωτόγνωρα, είναι αλλιώτικος και ζόρικος ο μπαγάσας. Η βόλτα περιορισμένη και ο οργασμός της φύσης γίνεται αντιληπτός με δόσεις. Η δουλειά σε καραντίνα, μαζί με εμάς. Από τη μία η υγεία του τόπου μας και από την άλλη η δυσκολία που υπάρχει, αλλά ακόμα χειρότερη αυτή που έρχεται. Ο χώρος για τις προβλέψεις είναι μικρός μιας και το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι μας θα μπούμε σε μία νέα κατάσταση, μία νέα πραγματικότητα. Θέλει κουράγιο, υπομονή και αισιοδοξία.
Με τους συναδέλφους επικοινωνώ συχνά, κυρίως για να μάθω αν είναι καλά πνευματικά και για το πως κυλούν οι μέρες. Η εκτίμησή μου είναι πως υπάρχει όρεξη και κάτι σαν πείσμα να νικηθεί όλο αυτό που βιώνουμε, να νικηθεί η ανασφάλεια, και να επιστρέψουμε ακόμα πιο δυναμικά, με περισσότερη ενέργεια και ιδέα. Σε αυτούς που κατά την επικοινωνία μας εισπράττω αρνητικό συναίσθημα, είτε πρόκειται για πελάτες είτε πρόκειται για συνάδελφο, είτε για έναν φίλο, λέω ακριβώς ό,τι λέω και στον εαυτό μου. Be an Optimist!
Οι στωικοί φιλόσοφοι έλεγαν “Ουδέν κακόν αμιγές καλού”… με λίγα λόγια, σε κάθε πράγμα ή γεγονός όσο άσχημα και κακά φαίνονται οι καταστάσεις, βρίσκεται πάντοτε η θετική πλευρά. Η φύση πήρε μία βαθιά ανάσα από εμάς, που της φερόμαστε σαν να είναι άπειρη και δική μας μόνο, άλλωστε χρόνια τώρα μας ικετεύει. Είναι όμως πάντα εκεί να μας προσφέρει απλόχερα ό,τι έχει.
Εμείς, αλλάζουμε…
Κάνουμε ένα διάλειμμα. Δεν είναι ρεπό ούτε άδεια. Είναι διάλειμμα. Βρήκαμε τρόπους διαφορετικούς να γεμίζουμε τη μέρα μας. Ανακαλύψαμε τη γειτονιά μας και τι αυτή μπορεί να μας προσφέρει, ακόμα και στη δουλειά μας. Εξερευνήσαμε δάση και παραλίες. Βάλαμε καθημερινά στο πρόγραμμά μας μία αθλητική δραστηριότητα, το γνωστό B6. Αφιερώσαμε περισσότερο χρόνο στα κατοικίδιά μας. Αναπτύξαμε μαγειρικές δραστηριότητες. Ζυμώσαμε ψωμί. Διαβάσαμε βιβλία, ξεχασμένα στη βιβλιοθήκη, βιβλία που θέλαμε πάντα να διαβάσουμε, αλλά η καθημερινότητα δεν μας βοηθούσε αρκετά. Εμπλουτίσαμε τις γνώσεις γύρω από το επάγγελμά μας, καθώς πληθώρα online σεμιναρίων έλαβε χώρα αλλά και ένας μεγάλος αριθμός βιβλίων έγιναν free για το κοινό εν μέσω πανδημίας. Φοβηθήκαμε για τους ανθρώπους που αγαπάμε μην πάθουν κάτι και δεν μπορούμε να είμαστε εκεί. Επικοινωνήσαμε με ξεχασμένους φίλους ή συγγενείς. Ασχοληθήκαμε περισσότερο με την καλλιέργεια του “Εγώ” παρά με την κριτική στους άλλους. Είδαμε πως μπορούμε και με λιγότερα, που τελικά ίσως είναι περισσότερα. Έτσι λοιπόν, χρειάστηκε αυτή η αρνητική για την υγεία περίσταση για να καταλάβω τι ήθελε να πει ο Νίτσε με την φράση “Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό” πάντα μου ακουγόταν κλισέ αλλά και meaningless.
Ποιος, όμως, κάνοντας όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα, ενώ έχει πληγεί από τις επιπτώσεις της πανδημίας, δεν θα βγει πιο δυνατός για το αύριο μέσα από όλη αυτή τη σκέψη, τη δραστηριότητα και την περισυλλογή; Ποιος δεν προσμένει να αγκαλιάσει τους αγαπημένους του, πράγμα που θα σημαίνει ότι ο ιός έχει νικηθεί; Ποιος δεν προσμένει να πιάσει το shaker στα χέρια του και να το χτυπάει υπό τους ήχους της αγαπημένης του μουσικής, μιας και σπάνια του κάνει το χατίρι ο DJ; Ποιος δεν περιμένει τον ερχομό του καλοκαιριού και τα μπάνια μέχρι αργά; (Το καλοκαίρι είναι ιδέα με πολύ φως). Ποιος δεν αρκείται σε ένα ρούμι με lime, ζάχαρη, δυόσμο & λίγες παγωμένες φυσαλίδες; Τα απλά έχουν νόημα. Γεμίστε με προσμονή και αφήστε την να δημιουργήσει. Κι όταν στα Bar ξαναβρεθούμε, να μιλήσουμε και να επικοινωνήσουμε… με το κινητό στις τσέπες, αν όχι κλειστό.
Μπαγάσα Απρίλη… Προσμένω!
Γιάννης Παντεδάκης
Bartender @ Abbey-Kitchen Bar (Πάτρα)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ:
