Με μια αίσθηση φόβου, ανησυχίας και συγκατάβασης, παρακολουθούμε τον covid-19 να πρωταγωνιστεί στις ζωές μας. Αυτές τις μέρες βλέπουμε ποιοί αληθινά είναι δίπλα μας. Διάβασα ένα βιβλίο που έφερε τον τίτλο «Ταξίδι στο δωμάτιό μου» ο συγγραφέας εξερευνούσε και ανακάλυπτε έναν χαμένο κόσμο, μέσα στον πιο προσωπικό του και εντελώς δεδομένο χώρο. Θέλοντας και μη, αυτό καλούμαστε να κάνουμε τώρα, στην εποχή της πανδημίας. Σήμερα πρέπει να θυμηθούμε πως, παρά τα επιτεύγματά μας, παραμένουμε εύθραυστοι και ευάλωτοι. Από την άλλη, σήμερα, παρά την απομόνωση στα σπίτια μας, έχουμε και τη διαφυγή του Διαδικτύου και των διαφόρων μέσων να επικοινωνούμε με τους δικούς μας ανθρώπους που είναι σε απόσταση κρατώντας τους ασφαλείς.
Όταν με το καλό ανοίξουν όλες οι πόρτες και βρεθούμε στην κανονικότητα μας υγιείς, σκέφτομαι την πρώτη αληθινή χειραψία. Την αγκαλιά με τους συναδέλφους μου και τα χαμόγελα μας, που θα έχουμε καταφέρει να βγούμε αλώβητοι από όλη αυτή την κατάσταση. Στη συνέχεια σκέφτομαι τον πρώτο πελάτη που θα καθίσει στο μπαρ, για να τον εξυπηρετήσω. Θα έχουμε τόσα πολλά να πούμε… Μου έχει λείψει να κάνω την δουλειά μου, που την κάνω με τόση αγάπη. Όμως, η ατομική ευθύνη αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για όλους μας, ώστε να επιστρέψουμε σύντομα στα καθήκοντα μας και σε αυτά που αγαπάμε.
Ζάχος Κυρίτσης
Bartender @ Upupa Epops
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ & ΒΙΝΤΕΟ:
