23η Απρίλη – Ανδρέας Γόγολος

Δεν χρειάστηκα πάνω από δύο λεπτά να αποφασίσω αν θα γράψω την εμπειρία μου από τον καναπέ του σπιτιού μου ή από την άδεια μπάρα του μαγαζιού μας. Ίσως η λουσμένη από το πρωινό φως για 24η μέρα άδεια μπάρα θα με ενέπνεε παραπάνω, αλλά τελικά ένας δίσκος του Al Green με το Let’s stay together, στο soundtrack, μου έδωσε το απαραίτητο “brainstorming” για να συνεχίσω να γράφω. Ξαφνικά λοιπόν, δύο μέτρα απόσταση, απαγόρευση κυκλοφορίας, μάσκες, γάντια, ο μισός πλανήτης σε καραντίνα και τα πάντα σταματούν να δουλεύουν, λες και κάποιος πάτησε την παύση. Μια “παύση” που όταν την ξαναπατήσουν, όλοι μας θα ευχόμαστε να συνεχίσουμε από το σημείο που σταματήσαμε. Το δικαίωμα στην τεμπελιά, όλοι εμείς που λατρεύουμε την δουλειά μας, δεν το έχουμε. Η περίοδος που όλο αυτό συνέβη δεν μας αφήνει περιθώρια για  εφησυχασμό. Πρέπει το restart να μας βρει έτοιμους σε ιδέες, υπομονή και πάνω από όλα διάθεση. Ας ελπίσουμε με την ίδια διάθεση που είχαμε και πριν την ξαφνική “εισβολή” και με την ελπίδα ότι η απόσταση ανάμεσα μας δεν θα είναι θέμα συζήτησης αλλά ένα κακό όνειρο. Στο χέρι μας είναι να  υποδεχτούμε όλους, όσους μέρες τώρα κλείνονται στα σπίτια τους, με ένα cocktail στο χέρι και ένα χαμόγελο. Γιατί πολύ απλά όπως είπε και ο Oscar Wilde “όλοι είμαστε στο ίδιο λούκι, όμως μερικοί από εμάς κοιτούν τα άστρα”.