14η Απρίλη – Σταύρος Βασιλειάδης

Παρασκευή και δεκατρείς (13/03/2020). Ομολογώ ότι δεν δίνω και πολύ σημασία σε τέτοιου τύπου δεισιδαιμονίες, όμως το συγκεκριμένο απόγευμα της Παρασκευής έχει ήδη χαραχθεί στη μνήμη μου. Είμαι ήδη προβληματισμένος, ακούγοντας καθημερινά την ταχύτητα που εξαπλώνεται ο κορονοιός. Ξεπέρασε και το τσιτάχ. Πραγματικά ασύλληπτο! Γίνεται η προετοιμασία για το άνοιγμα του μαγαζιού. Αφού έχουν τακτοποιηθεί  τα τραπεζοκαθίσματα και ξεκινάω την προετοιμασία, χτυπάει το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ο Γιάννης (εργοδότης). Τα “καλά” νέα δεν άργησαν να έρθουν. Μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση, για κλείσιμο των χώρων μαζικής εστίασης. Για κάποια δευτερόλεπτα πάγωσα. Ήξερα όμως ότι η απόφαση ήταν αναγκαία, οπότε πρέπει να μαζέψουμε και να κλείσουμε το μαγαζί. Έτσι κι έγινε.
Παράλληλα ξεκίνησε και μία καταιγίδα. Όχι όμως από τις συνηθισμένες. Αυτή των ερωτηματικών: Για πόσο θα είμαστε κλειστά? Τι θα μας ξημερώσει? Θέλοντας να είμαι αισιόδοξος, όπως είμαι άλλωστε και στη ζωή μου, προσπάθησα να σκέφτομαι θετικά και άρχισα να εκμεταλλεύομαι  τον  ελεύθερο χρόνο, που τόσο μου έλειπε! Και για όσους διαβάζουν αυτή την στιγμή το ημερολόγιο μου και δεν με γνωρίζουν, να πω ότι είμαι ένας bartender και παράλληλα εκπαιδευτής bar, και παράλληλα brand ambassador και παράλληλα έχω μία αξιολάτρευτη οικογένεια με 2 παιδιά και παράλληλα και παράλληλα… Έτσι, λοιπόν, αρχίζω να “εκμεταλλεύομαι” την καραντίνα, περνώντας άπλετο χρόνο με την οικογένεια μου και κάνοντας ότι δεν προλάβαινα μέχρι στιγμής. Προσωπικό διάβασμα, επαναληπτικά μαθήματα με τον γιο μου, μαγείρεμα και ταινίες με τη σύντροφο μου.
Υπάρχουν στιγμές, που έρχονται ερωτήματα στο μυαλό και σου θυμίζουν την πραγματικότητα. Στο bar, όταν τακτοποιούσαμε για να κλείσουμε προσωρινά, δέχτηκα ερωτήματα από το προσωπικό αλλά και από τα γειτονικά μαγαζιά του τύπου: “και πως θα πληρώσω το νοίκι μου; και πως θα αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου; Μία νεαρή κοπέλα  από το απέναντι μαγαζί , φοβήθηκε τόσο πολύ που μας έλεγε ότι την πιάνουν κρίσεις πανικού. Πόσο εύκολο, πόσο αλήθεια! Καθημερινά τα ερωτήματα και το άγχος. Τα κανάλια δεν σε βοηθάνε να το ξεχάσεις. Κάποιες φορές ακούγαμε, με τις ώρες, τις ειδήσεις, αλλά όλο αυτό άρχισε να γίνεται κουραστικό και ψυχοφθόρο μέχρι που αρχίσαμε να κάνουμε πραγματάκια για να περνάμε πιο δημιουργικά τον χρόνο μας. Όπως για παράδειγμα η μηλόπιτα που έφτιαξα με την γυναίκα μου την Μαρία σήμερα. Νοστιμότατη!

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο προσωπικό μου bar, το bar που έχω μέσα στο σαλόνι του σπιτιού μου. Ασχολούμαι αρκετά με αυτό και είναι σαν να μην έχω λείψει ούτε μία μέρα από το bar που εργάζομαι. Όμως… Η αλήθεια είναι ότι δέχομαι πολλά μηνύματα από φίλους, συγγενείς, αλλά και πελάτες, αυτές τις δύσκολες μέρες του “αυτοπεριορισμού” και πέρα από κάποια με ψυχαγωγικό χαρακτήρα, είναι και κάποια που πραγματικά με συγκινούν. Πρόκειται για μηνύματα από αγαπημένους πελάτες που με τον τρόπο τους σου δείχνουν πόσο πολύ τους έχεις λείψει. Όχι μόνο ο Σταύρος, όχι μόνο τα ποτά του, όχι μόνο οι συζητήσεις. Όλα μαζί. Γιατί όλα αυτά δημιουργούν εμπειρίες και οι εμπειρίες δημιουργούν αναμνήσεις.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες τέτοιες όμορφες στιγμές:  (ΜΗΝΥΜΑΤΑ)

18/03/2020

ΠΕΛΑΤΗΣ #1: Τι κάνεις ρε φίλε; Μας έλειψες. Το βράδυ θα είμαστε “μαζί”σας νοητά.
ΕΓΩ: Όλα καλά! Οικογενειακά. Ελπίζω να περάσει σύντομα.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Στο λόγο μου Σταύρο, όταν τελειώσει αυτή η ιστορία θα έρθουμε στο SWING THING και θα φύγω μπουσουλώντας.

20/03/2020

ΠΕΛΑΤΗΣ #2: (Έρχεται φωτογραφία με 2 Bloody Mary και 1 Tabascο)
Καλησπέρα! Το έκανα τίγκα στο Tabasco(γέλια). Αααα ρε Σταύρο…. Τι μας κάνει ο κορονοιός!
Τι κάνετε? Μικροί – Μεγάλοι καλά?
ΕΓΩ: Όλα καλά αγαπητοί μου! Πιείτε ένα και για μένα!
ΠΕΛΑΤΗΣ: Μάλλον θα πιεί και τα 2 ο Γιώργος. Φιλιά στην οικογένεια!!!

23/03/2020

ΠΕΛΑΤΗΣ #3: (Έρχεται φωτογραφία με cocktail τύπου Spritz, συνοδευτικά κ.τ.λ.)
Ημίμετρα. Αλλά τι να κάνουμε. Περιμένουμε και…παραμένουμε σπίτι.
ΕΓΩ: Μια χαρά είστε. Στην υγειά σας! Να περάσετε όμορφα!

Ανθρώπινες αξίες όπως : σεβασμός, αγάπη, εκτίμηση, φιλία, υπερηφάνεια, ειλικρίνεια, αναγνώριση, ανθρωπιά. Τέτοιες στιγμές μας κάνουν να αναθεωρούμε και αυτό που, πραγματικά, θα πρέπει να βάλουμε στο μυαλό μας είναι ότι όσο δυνατοί και να νιώθουμε, όσο δυνατοί και αν νομίζουμε ότι είμαστε, άλλο τόσο αδύναμοι μπορεί να γίνουμε, όπως έχει αποδείξει ο αόρατος εχθρός  που τώρα πολεμάμε. Για αυτό, ας βάλουμε στην άκρη εγωισμούς, κακίες και ας προσπαθήσουμε όλοι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Να ζούμε όμορφες στιγμές γιατί αυτό τελικά είναι η ζωή και μην ξεχνάτε ότι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Τι…λάθος;