Με ατζέντα γεμάτη από επισκέψεις σε αμπελώνες, κελάρια, αποστακτήρια, μουσεία, jogging και hip-hop, ο ευρωπαϊκός τελικός του Sidecar by Merlet, ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένα ταξίδι για διαγωνισμό στο Cognac.
Θα είχατε ενημερωθεί από το βίντεο ετούτο, ενδεχομένως, πως για τον ευρωπαϊκό τελικό του Sidecar Competition του οίκου Merlet, ο Αντώνης Μαντζαρίδης, ως νικητής του ελληνικού τελικού, θα επισκεπτόταν το Cognac στις 19-21 Ιανουρίου 2017. Έτσι και έγινε. Ο Αντώνης πέταξε για την υπέροχη γαλλική πόλη. Μαζί του, o Γιάννης Ψιλόλιχνος, ο ιδρυτής της εισαγωγικής εταιρείας ποτών The Bar Seed. Από κοντά και εγώ. Αυτή τη φορά όχι για να διαγωνιστώ, όπως συνέβη το 2010 στον παγκόσμιο τελικό του G’ Vine Gin. Αλλά για να δω την προσπάθεια του Μαντζαρίδη. Αλλά και άλλη μια: Εκείνη της οικογένειας Merlet, την οποία καταβάλλουν εδώ και 162 χρόνια, προκειμένου να δημιουργούν ποιοτικά λικέρ και -φυσικά- cognac.
Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Βordeaux, από όπου μας παρέλαβε ένας απίθανος τύπος, ο Έϊμι, πραγματικός gentleman, για να μας ταξιδέψει τα 130 χλμ που απαιτούντο για να φθάσουμε στο Κονιάκ. Το αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από το ξενοδοχείο μιάμιση ώρα αργότερα. Ήμασταν ενθουσιασμένοι, αλλά πιο πολύ κουρασμένοι. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι ήταν το πρωινό ξυπνητήρι μου. Φάγαμε όλη τη μέρα στα απέραντα κτήματα με τα αμπέλια, στο chateau Merlet με το κελάρι του, στις εγκαταστάσεις εμφιάλωσης και παραγωγής των λικέρ και, φυσικά, στο υπέροχο αποστακτήριο (για το οποίο θα σας γράψω σε επόμενο άρθρο).
Η μέρα κύλισε γρήγορα, όπως γρήγορα κυλούσαν στα ποτήρια γευσιγνωσία μας πολλά από τα αγαπημένα κονιάκ του Luc και του Pierre, των υιών του Gilles Merlet, των δύο αδερφών στους οποίους οφείλουμε την ύπαρξη του Brothers Blend VSOP κονιάκ του οίκου. Όλοι μαζί κάνουν υπέροχη δουλειά εκεί.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα νωρίς, έφτιαξα πρόχειρα ένα ζεστό, σκούρο ζουμί που έμοιαζε με καφέ -ίσα για την ιδέα της τόνωσης -ντύθηκα όσο ζεστά επέβαλε το κρύο των -5 βαθμών και κατηφόρισα προς το ποτάμι Charente. Ο Έϊμι (ο οδηγός) μου είχε περιγράψει πως θα έβρισκα ένα πολύ ωραίο, ατελείωτο μονοπάτι, κατά μήκος του ποταμού, ιδανικό για τρέξιμο ή ποδηλασία.
Τα τοπία ήταν μαγικά και καθώς ζεσταινόμουν από το τρέξιμο και τον ήλιο, που σιγά σιγά έκανε την εμφάνισή του στον γαλλικό ουρανό, δεν ήθελα και πολύ για να ξεχαστώ. Έπρεπε,όμως, να γυρίσω. Ακολούθησα το ίδιο μονοπάτι και έφτασα στα όμορφα μικρά στενά της πόλης. Μπήκα λαχανιάζοντας στο ξενοδοχείο και έπειτα από μισή ώρα ήμουν ξανά στην αίθουσα του πρωινού. Δεν είχα πλήρως συνέλθει από το κρύο, το τρέξιμο και τους αυξημένους παλμούς, αλλά αισθανόμουν γεμάτος ενέργεια για την ημέρα που ουσιαστικά μόλις ξεκινούσε.
Οδηγηθήκαμε στο Le Coq D’or, το bar-restaurant όπου θα διεξαγόταν το πρώτο μέρος του διαγωνισμού, κατά το οποίο ο κάθε διαγωνιζόμενος θα έφτιαχνε το signature ποτό του, την παραλλαγή του στο Sidecar, αλλά και ένα κλασσικό κονιάκ κοκτέιλ. Τρία κοκτέιλ σε 8 λεπτά, δηλαδή.
Οι 4 κριτές Tony Conigliaro, Jennifer Foulard, Cristophe Guitard και Luc Merlet ήταν εκεί, για να δοκιμάσουν τα κοκτέιλ των διαγωνιζομένων, αλλά και για να τους αξιολογήσουν με βάση την απόδοσή τους.
Οι 8 διαγωνιζόμενοι, Michiel Carteus, Federico Marino, Emilio Di Salvo, Markus Müller, Αντώνης Μαντζαρίδης, Manel Vehi Mena, Goran Aziz και Elisa Bouchon, μετά το πέρας του 1ου μέρους του διαγωνισμού, ακροβατούσαν ανάμεσα στην επιθυμία να χαλαρώσουν, αλλά και στην ανησυχία που πυροδοτεί η λαχτάρα για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Παρόλα αυτά, η ζωή στο Cognac συνεχίστηκε για το υπόλοιπο της ημέρας. Μερικοί αποφάσισαν να κοιμηθούν νωρίς μετά το βραδινό γεύμα, ενώ κάποιοι άλλοι περιπλανήθηκαν στα λιγοστά bar της πόλης. Και οι 8 φιναλίστ, ωστόσο, είχαν ραντεβού το απόγευμα της επομένης (2η ημέρα του διαγωνισμού), στον χώρο Aux Abattoirs, όπου θα έπρεπε να ετοιμάσουν τα bar-stations τους για το μεγάλο event Pimp My Side.
Η βραδιά κύλισε σαν… κονιάκ. Οι διαγωνιζόμενοι έφτιαχναν κάθε λογής cognac-based cocktail, με βάρδιες που εναλλάσσονταν σε αυτές του bartender, barback και σερβιτόρου. Ρόλοι που ανάλογα με το πόσο καλά τους “έπαιζαν”, τους έδιναν και επιπλέον πόντους. Τελικά, μεγάλος νικητής αναδείχθηκε ο Βέλγος Michiel Carteus από το διάσημο Λονδρέζικο Bar Termini. Το πάρτι συνεχίστηκε ως το πρωί με πολύ Hip Hop και απίθανες μουσικές από τους Chinese Man Records.